Kuring ngahuleng di sisi Cisadanè,bari mikiran sagala anu geus karandapan ku diri, salila kumelendang di alam dunya. Enya kolot urang baheula tèh geus nyiptakeun rinèka seni jeung budaya, anu diantarana heuyeub ku ajaran anu luhung pikehn dilarapkeun dina kagirupan sapopoè. Hanjakalna, bangsa urang tèh geuining leuwih resepeun ngagunakeun adat jeung kabudayaan bangsa deungeun anu can tangtu cocok tur saluyu jeung kahirupanana. Naha kajadian-kajadian anu tumiba ka nagara urang tèh panyababna tèh sabenerna manusa sorangan anu leuwih ngalarapkeu budaya deungeun kayaning seks bèbas, papakèan lir ngahaja ngumbar aurad, hormat ka kolot sorangan jeung ka guru geus teu dipalirè, poho kana purwadaksina, embung mulasara budaya karuhun anu jelas-jelas saluyu jeung urang Sunda sorangan. Dina kadaharan waè, bangsa urang leuwih resep kadaharan anu sarwa luar nagri, anu padahal dumasar kana panalungtikan mah, loba ngabahyakeun diri. Urang Sunda geus biasa dahar lalaban anu tètèla ngandung serat tur kacida alusna kana usus jeung pencernaan urang. Dina urusan budaya jeung kasenian waè, urang Sunda leuwih resepeun kanu brang-breng brong tibatan kana wayang golèk atawa gamelan degung, atawa kacapi suling jeung Cianjuranana.
Lamun kitu mah saha deui atuh anu ngaraksa, mulasara, ngamumulè budaya sorangan.
Ieu mah ngan saukur kahariwang sim kuring, diaos mangga, teu dipalirè ogè teu sawios-wios.
Ka anak, anu ngan hiji-hijina, mugia wè anjeun tèh jadi manusa anu nyaah kana budayana sorangan tibatan ngagugulung budaya deungeun. Poma nya! Cag heula, ah. Rèk niiskeun pikir heula, rieut mikiran hutang anu beuki ngagugunung.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar